Als iemand polst naar mijn lievelingskleur antwoord ik steevast geel. Maar of dit ook zo is, valt te betwijfelen. Geel in een interieur vind ik afgrijselijk en in gele kledij zie je me niet snel lopen. Maar kleurenpsychologie is een vreemd beestje. Geel is een zonnige kleur. De kleur van ontwaken en positiviteit. Op deze manier kan ik me wel identificeren met geel. Maar het is ook een giftige, nerveuze kleur. Het trekt de aandacht en  misschien daarom dat mijn oog in het Designmuseum in Gent valt op dit gele kunstwerkje uit de collectie van Maarten Van Severen. 

Citroengeel, het geel van de zon of een banaan

Wat is geel? Kleuren zijn er in zoveel soorten en tinten, dat ze niet te definiëren zijn als ‘een kleur’. Dat is wat de kleurenpsychologie misschien ook zo boeiend maakt.

Als ik wat langer naar dit schilderijtje kijk, word ik meegesleurd in een woelige kleurenstorm. Ik zie kleurvegen van citroengeel tot goud, warme oranjetinten tot viesbruine vegen. Het oneffen oppervlak en enkele goed geplaatste oplichtende vegen verf zorgen voor een 3-dimensionele ervaring.

Ik lijk te kijken naar een zonnestorm, 
goud in een ongepolijste vorm
of is het een hevig waaiend korenveld?

De ruwe borstelstreken vermengen alle mogelijke tinten geel tot een schouwspel uit de natuur. Een fenomeen waarin ik word opgezogen… tot ik tegen een vettige, gele verfklodder aanloop. Het onstuimige kleurentafereel wordt opnieuw een kleurenpalet. Maar dan eentje waar de kleurenrijkdom er van afspat!

Het wilde ding en kleurenpsychologie
De ontwerpen van Maarten van Severen gaan in Het wilde ding in dialoog met geestverwante objecten en kunstvormen. Waardoor laat deze meubelontwerper zich inspireren? Voor een ruimtereiziger is het niet moeilijk om te begrijpen hoe een abstract kleurenpalet als dit kan leiden tot bakken inspiratie.

Kleuren en materialen leiden tot de gekste associaties. In deze blog gaan Ruimtereizigers tezamen loos om de vreemdste associaties te maken door enkel te kijken… vergeet nooit je stylo tijdens een ruimtereis!