Er zijn kunstwerken die je liefst van al wil voelen om ze beter te begrijpen. Het indrukwekkende ‘The Rose’ van Jay DeFeo is zeker zo eentje. Maar bij ons bezoek aan het Whitney hield de suppoost ons met argusogen in de gaten. Aanraken kon niet, dan maar onze eigen ogen het werk proberen voelen:

Als je ertegen leunt, zou het dan verkoeling geven op deze hete dag of heeft het werk net alle warmte opgezogen? Als je erop valt, veer je dan een beetje terug zoals bij een matras of duik je er helemaal in zoals bij een donzen kussen? Of schaaf je je knie zoals op die harde cementdallen van de speelplaats? Sommige delen van het werk lijken glad als een pel opgedroogde verf. Schuif je hierop uit? Wat is het eigenlijk? Is het materiaal beton of eerder isolatieschuim? Het bordje zegt ‘olieverf, hout en mica’. 

Maar onze tastende ogen
verbeelden veel meer.